Sigurado?
“Mahal mo si Annie?”
“Oho.”
“Mario,
alam naming responsable ka. Pero kung hindi buo ang isip mo, hindi ka namin
pipilitin.”
“Kung hindi naman ho, wala ho ako dito
ngayon.”
“Sigurado ka bang talaga?” pang-uusisa ni Mang/Tatay
Jun.
Paano ko ito sasagutin? Dahil para sa akin,
walang bagay sa mundo ang sigurado. Kahit nga ang Safe Guard, Head and
Shoulders, Biogesic o alcohol hanggang 99.9% lang ang napapangako.
Walang taong sigurado. Maski ako. Kahit
dalawang linggo na lang ay magaabang na akong nakatayo sa harap ng altar.
At sa apat na buwan, may bagong dadagdag na buhay sa aking murang edad.
Sa isip-isip ko, ang matinding katunggali
ng kasiguraduhan ay pagbabago. Mortal na magka-away na pinag-aaway ang mga
mortal sa mundo. Kaya nagkakaletse-letse ang buhay dahil sa mga umaasang
‘siguradong walang pagbabago’.
Ang pag-ibig, pangarap at kinabukasan, walang
kasiguraduhan. Ang pag-ako ng
responsibilidad, yan ang sigurado. Siguradong walang sisihan, walang
takbuhan. At ang paniguradong pagpili ng desisyon sa kung sinong tao ang magpapasaya
sa iyo, hindi man naghihiyawan at naghahalakhakan ang paligid mo.
“Mario?”
“Ho?”, ilang segundo na pala akong hindi
nakakasagot.
“Sigurado ka ba?”
“Sigurado ho ako kay Annie”, wala ng bawian.
Comments
Post a Comment