Tay, Huwag Mag-alala


Kakauwi ko lang ng bahay, galing sa dinaos na WIT 2012 seminar ng Visprint (more on that later). Sumalubong sa akin ang tanong na, “Bakit yung mga kaibigan mo hindi naman pumunta? Ikaw punta ka ng punta.”

Naambunan ang kaninang naghihimutok na kasiyahan.

Hindi ko malaman kung bakit ako kailangang ikumpera sa iba. Lalo na sa mga kaibigan ko. Eh iba ang trip ko sa kanila. Trip ko ang mabasa, magsulat, manuod ng mga indie films at plays. Pangarap kong makapunta sa mga art museums at maka-attend sa kung ano-anong artsy at literature events. Okay lang sa akin kahit gawin ko lahat ng mag-isa. Ngayon, mas pamilyar na ako sa Maynila at naging suki na ng Google maps. Para sa akin, basta may pera at alam ko kung paano makakauwi, walang problema.

Isa pa ang malaking tutol sa pagbili ko ng mga libro. Gosh, sa totoo lang ngayon ko lang naranasang ma-discouraged bumili sa Book Sale. Naiintindihan ko ang katwiran na maaring magsasayang lang ako ng pera at marami pang pwedeng mapuntahan ang ginagastos ko. Pero di ko pa rin to matanggap, lahat ata ng tao sa mundo ang nagsasabing kailangan magbasa ng magbasa ng magbasa ng magbasa at magbasa pa.

Habang ang tingin niyo sa aking mga bago (o mas madalas second hand) na mga libro ay panibagong kalat na iluluwa lang ng umaapaw na bookshelf, ang tingin ko naman sa mga ito ay panibagong kaalaman. Isang bagong mundong nag-iintay, makapangyarihang alien na gustong sakupin ang utak ko. Kung nakakapagsalita siguro ang mga libro, meron itong mapang-akit na tono. Marahang pipilitin na sila’y buklatin, himasin, basahin at mahalin.

Ayaw ko maging hilig ang pagi-internet, panunuod ng tv o pagparty. Gusto ko maglakbay, kahit sa Maynila lang at kahit mag-isa pa. Nais kong sa matuto sa ibang paraan, lumabas sa apat na dingding ng paaralan. Pinipilit kong makita ang di nakikita ng iba, alamin ang mga bagay na iniitsapwera. Sa ganitong paraan, unti-unti kong nahahanap at nabubuo ang aking sarili.

Kaya Tay, huwag magambala, hindi pa naman ako pariwala. Huwag mag-alala, hindi man ako katulad ng iba.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Iris and Will – Their Super Amazing Wedding!!!

Image
From Nez Cruz photography Fast forward. I was sitting in the reception hall, a great friend asked “How was the wedding?” and all I can say was 4 words to sum it all up,  “Everything is so pretty” The last wedding I went to was a year ago, I was asked to sell my handcrafted goodies at the fair-reception area. It was a quick one and I only got glimpses of it, the other weddings well, was years ago as a flower girl when I wasn't even 10, wearing hot and itchy silk dress. I know weddings, yes I saw them – on the internet. On some days, I find myself spending away my hours on vimeo, a video website wherein known wedding videographers post their collection of work. I was there mostly to study the video editing skills and look for the event details as it crossed my mind to try the events field. But as videos in hd will started to load, I get a glimpse of what weddings in this day and age will feel like, how love might look like, sadly 3 minutes was all I got. A ...
Read more

Chippy at Pula

Image
Ayaw ko ng pula, feeling ko kasi ang lakas mang-akit ng kulay. Katulad nitong Chippy na malaki. Isang linggo ko siyang naiwan sa dorm, nakalimutan ko siyang nagchi-chill sa taas ng kama. Naabutan ko siya kanina -  nakahiga, nakatihaya, nakatitig sa akin. Mataba at punong-puno, parang bang tinatawag ako. Inaakit. Huwag ko na raw pang patagalin. Masarap daw siya. Oo. Alam na alam ko. Hala, sinong hindi makakatiis sa’yo? #HindiAkoBato #MedyoMalaswa (PS. Pwede na ata akong commercial model ng Chippy haha) 
Read more

Anim na Sabado ng Beyblade at iba pang sanaysay

Image
Anim na Sabado ng Beyblade at iba pang sanaysay (book review ata haha!) Si Sir Jarin, napamahal (mahal talaga?) na siya at naging malapit sa barkada ko. Mula nang bumisita siya sa klase, hanggang sa naimbitahan namin siya manood ng school play namin. Naging ka-chat at ka-like-an sa Facebook. At sa grupo namin, ako pa lang ang nakakabasa ng kanyang libro. Nauna na kasi akong nakapunta sa soft book launch niya sa UP Diliman. (minor spoiler) Kaya naman excited kong binalita na, “Pumasok pala ng kumbento si Sir? Grabe, isang taon!”. Isang malaking “WEH” ang narinig ko.  Sa katunayan nga, napasimba ako noong hapon matapos kong mabasa ang ‘Kumbento’. Hindi ko alam, parang kailangan ko lang magsimba. Kaya naman pala panay like ni Sir ng mga religious post sa Facebook. ‘Yun pala ang hugot niya, nalaman ko kung saan siya nangagaling. Hindi lang talaga halata, hahahahaha (peace po)! Pero ngayon, nalaman ko rin kung paano siya naging ganito katatag. Sa totoo lang, kahit m...
Read more