Life with Gigibabes!

HINDI ka gwapo, matipuno o macho. Kahit anong pilit, laging kang talo. Compared sa ultimate baby face ni Dennis Trillo, at nakaka-kilig na dimples ni Diether Ocampo. Ay susko! Itabi pa ang tyan mo, sa poging abs ni Papa Piolo. Huwag ka rin tatabi ng hubo’t hubad, sa makalaglag panty na si Paulo Avelino. Pero hindi! Hindi magpapadala sa tukso! Ikaw pa rin ang tanging boto ng puso. Dahil para sa akin, mas yummy ka pa kaysa kay Coco! Sabi kasi ngayon,  ‘bagong gwapo’ ang  mga hindi namamansin, pana’y ngiti lang at tingin. Inshort, gwapo ang mga tulad mo, Ubod nga lang ng suplado! He! * Para sa lahat ng nangangarap na mahawakan ang mga katawan nila Dennis Trillo, Diether Ocampo, Papa Piolo, Paulo Avelino at Coco. HAHAHAHAHA. Number one na ako run!  ^ hihihihihi, COCO! <3 

Pagkalabas ng Jollibee. Pinigil kita. Bago tumawid sa intersection na madilim at puno ng jeep. Inangat ko ang kaliwang kamay, Dahan-dahan. Slowly but surely. Dahan-dahang, nilapat sa kanan mong pisngi. This is it! No room for pagtitimpi. Ginantihan ko ng malaking ngiti ang kumorbang ngiwi. Your eyes, medyo naging big. Medj lang. Siguro’y nagulat at nagtaka (pero sana’y dahil sa kilig) Dahil nang makaramdam ng lambot ang mga daliri, hindi ka lumayo, umiwas o gumilid. Pero hindi napapahaba ang mga sandali, hind rin blockbuster movie ang life para magslow-mo ang paligid. Kahit na. Keri lang beh! Naglakad akong palayo, malakas ang kabog ng dibdib. tugtugtugtugtugtugtugtug Ramdam ko ang pagkahulog ng loob. Swear, hindi ko sinasadya, hindi pilit. Patuloy na naglakad, kahit maraming tambay sa gilid, di mapigilan. To further elaborate, I just can’t resist. Tumataginting na laki ng #ngiti #ngiti #ngiti. First draft on 2...

‘Pag bumuhos ang malakas na ulan sa UST. Taranta. Di lang estudyante, pati na rin ang mga ipis. Isa-isang, dose-dosenang  nag-uunahan, nagkakandarapa palabas sa butas ng manhole. Tumatakbong, palayo. Nakikisilong sa ilalim ng carpark. Pero unfair din pala ang buhay, kahit sa ipis. Nang ang mga naka-Accountacy uniform, skirt na hapit, makinis at shaved legs, makintab, itim ang sapatos na may matataas takong, Sabay-sabay na tumiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! “AAAAAAAAAAAAYYYYYY!, EWWWWWWW!” Tili ng tili. Para mapapatunayan ang pagkababae o pagkamayaman o pagka-duwag. Sabay, APAK! Apak pa ulit. Talon, sabay apak. ‘Pag may napatay, mas matining na tili. Di man lang nag-isip, naunahan ng diri. Na ang mga ipis na maliit, nais lamang lumisan sa takot ng baha at malakas na ulan. Dahil sila’y giniginaw din. *True story. March 22, 2013 sa UST carpark.  Ang sarap lang sampalin nila Ate, wala ba silang puso?! Ano bang g...

Dream guy ko ang rapist. Nanlilisik ang mga mata. Hindi mapakali. kamot sa ulo, panay tingin sa relo, tumutulo ang pawis. Naghihintay, Naghihintay. Naiinip, malaki ang ngiti. Dream guy ko ang mukhang rapist. Pagkakapal-kapal ng bigote’t balbas, pinagsungitan siguro ng oras, para sa pag-aahit. Ebidensya ng tanda, mas matanda, ubod ng tanda Pakunsuelo na lang na hindi marungis at kahit papaano, amoy shower pa rin. Dream guy ko ang ugaling rapist. Suot ay laging itim, gising hanggang takipsilim. Ninanamnam ang pagluluksa, gin at kape ang nilaklak,  nilalaklak. Ipinalit sa mineral water para punan ang pusong nawasak. Dream guy ko ang nagpipilit maging rapist Ilag sa pag-ibig. Mas nais pang masiyahan sa sexual na panggagamit Pero ang puso ipinagdadamot, ipinagdadamot. Takot at pahamak lang daw ang maiaalay at idudulot. Dream guy kita. Teka, matatawag ka pa bang ‘rapist’? Kung ako naman ang nang-aakit, Pili...

DAPAT HUWAG KA NANG MAG-SUOT NG KULAY blue. Bakit? Dahil prone akong mahulog sa langit at ulap. Sa kulay bughaw na polo. Award-winning, uber plantsado. At baka, kung, kapag sakaling mahulog (o tumalon) ako, mamaya'y nakalimot pala ang hangin na akoy' saluhin at mauwi sa nakamamatay na bangin, Kung saan ubod ng talas at gaspang ang mga bato. Huwag ka nang magsuot ng blue na polong plantsado. Pero anong magagawa, kung iyon ang aking gusto. Dahil totoo nang sinabi kong, "bagay ang blue sa’yo" 2/19/13

Namula ang aking daliri, di nagtagal nangati na ang paligid. Tinanggal ko ang metal, pero kailangang ibalik. Ipinilit. Inikot-ikot. Para lang matahimik. Ito ang utos ng Diyos, bawal ang sumibat. Patuloy na nagreklamo ang manipis na balat, nagbanta ng pagsusugat. Di nagtagal, konsensiya’y kumampi sa maliit, malambot at batang-bata na daliri. Ninais kong itago pero ipinaubaya ko sa maruming ilog, ang paglunod sa alaala ng kumikinang na diamond. Initsapwera ang ‘kasalanan’, Sa wakas, nakahinga ang katauhan. Eh anong magagawa ko? Allergic ako sa wedding ring.

Inaantok, kinakatok. Nang mga elemento sa mapayapang daigdig. Tinatawag, pinipilt. Isara ang mga mata at sumama sandali. Atras, sulong. Aking katawan makipag-kooperasyon. Sa pagpatay ng ilaw, pitong minuto na lang ang aking iniintay. Sa pitong minuto, mamamatay ang mundo ko at magsisikat ng panibago.