Tahing Kamay ni Nanay

*Nanalo ng 1st place sa Maikling Kuwentong Pambatang category sa 29th Gawad Ustetika, annual student awards for literature ng The Varsitarian, UST. Judges sina Rebecca Anonuevo, Michael Coroza, Luis Gatmaitan at Eugene Evasco. (Dec. 14, 2013)

Tahing Kamay ni Nanay

Magaling na mananahi si Nanay. Nananahi ng mga bestida, palda, polo, at kamiseta. Si Nanay ang tumahi ng mga uniporme ko pamasok. Kapag bertday ko naman, tinatahian niya ako ng bestidang may disenyo ng mga bulaklak.

“Ang ganda ng bestida mo, JingJing!”,  bati ng mga kaklase at kalaro.

Ang palaging sagot ko, “Ang Nanay Ester ko ang nagtahi nito!”.

Sikat sa lugar namin si Nanay dahil sa mga gawang magagandang damit. Maraming kapitbahay ang nagpapatahi kay Nanay.

Paborito ko ang paglalagay ni Nanay ng dekorasyon sa mga tela. Iba’t ibang materyales ang gamit niya. Matulis ang karayom. May kasing liit ng aking hinlalaki at may kasing tangkad ng hintuturo. Nakakatakot! Baka raw ako matusok at tumulo ang dugo! May makukulay din na sinulid, lahat ng kulay sa bahaghari. Hindi rin mawawala ang mga bilog na butones. Ang malalaking butones ay may apat na butas habang ang maliliit na butones ay may dalawang butas lamang. Nariyan din ang katulong ni Nanay na matalas na gunting.

Sa pananahi ni Nanay, ipinakilala niya ang tatlong matalik na kaibigan. Una ang tahimik si Simon Sinulid. Minsan lang siya magsalita pero lagi namang nakangiti. Mahilig naman magkuwento si Bessie Butones, na sasabayan ng mapanghawang tawa. Bilib naman ako sa kabaitan ni Gani Gunting. Lagi siyang maasahan at tunay na matulungin.

Kaya lang.. kapag nananahi si Nanay, ang gamit niya lamang ay ang dalawang kamay! Wala siyang gamit na makina. Mabagal tuloy ang  taas, baba, taaas, baabaa, taaaas, baaabaa ng karayom sa tela. Madalas, inaabot ng buong araw si Nanay kakatahi. Tatabihan ko siya, mamasahihin ang magaspang at pagod na mga kamay.

Kailangan pa magluto at maglaba ni Nanay matapos magtahi. Isang araw, ako ang nagligpit. Pumasok ako sa kuwarto na pinagtataguan namin ng mga gamit. May napansin akong kakaiba. May kulay itim na sumisilip sa ilalim ng tela! Ano kaya iyon?  

Nagtulong kami nila Simon Sinulid, Bessie Butones at Gani Gunting na alisin ang tela.  Nakita namin ang pahabang metal. Kulay ang Itim ang katawan nito at may mahabang karayom na nakakabit sa isang gilid. May kakatwang metal na bilog ang nakakabit sa tabi ng katawan. Kamukha nito ang pinaliit na manubela ng kotse! Kadugtong nito ang malaki rin bilog sa ibaba.

Nakakabit ang itim na katawan sa kahoy na lamesa, may naka-ukit na pangalan: ‘Romualdo’.

Matagal na ba ito? Ano kaya ang ginagawa nito? 

“Hala! Baka kakainin ka JingJing!” biro ni Gani Gunting. Nagtawanan kaming apat. Luma man hindi naman ito nakakatakot.

Sa sumunod na araw, pinakita ko kay Nanay ang nakita ko,

 “Nay, sino po si Romualdo at ano po ang ginagawa nito?” tinuro ko ang itim na katawang may maliit at malaking gulong.

“Naaalala mo ba kapag kinukuwento ko ang tatay mo? Si Tatay Romy?”

“Opo!

“Iisa lang si Tatay Romy at Romualdo. Regalo ito ng tatay mo sa akin noong ikasal kami. Makinang panahi ito, Jingjing. Kapag ginamit mo ito, hindi na kailangang tahiin gamit ang kamay ang mga tela.

“Kung ganoon po, bakit hindi niyo na lang po ito gamitin?”

 “Naaalala ko kasi ang tatay Remy mo. Hindi ko maiwasang malungkot kapag nananahi ako gamit ang makina,” inamin ni Nanay.

Dalawang taon pa lang daw ako, nauna na si Tatay Romy sa langit. Nakilala ko lamang si Tatay Romy sa kwento ni Nanay at mga litrato. Matipuno at matapang si Tatay, isa siyang pulis. Katulad noong mga naka-uniporme na kulay asul. Kaso, mahina raw ang tibok ng puso ni Tatay. Ang normal na tibok “dug-dug-dug”, pero ang kay Tatay Romy “duuug-duuug-duuug”. Buti na lang nagiwan si Tatay ng napakagandang regalo!  Kaso, sayang naman ang makina kung hindi nagagamit ni Nanay. Nagpatulong ako sa tatlong kaibigan para mapapayag namin si Nanay.

 “Nanay Ester! Subukan po natin!” nagtatalon si Gani Gunting palapit sa makina.

“Para hindi ka na po sisigaw ng ‘ARAY!’ kapag natutusok ng karayom,” sunod ni Bessie Butones.

Malaki ang mga ngiti ni Gani Gunting at Bessie Butones, habang si Simon Sinulid, tahimik.

“May problema ba Simon?” tinanong ko siya.

Mahina ang boses ni Simon “Kasi, awang-awa ako sa mga kamay ni Nanay Ester. Minsan kapag hawak ako ni Nanay, nararamdaman kong nanginginig at namamawis ang mga daliri niya sa pagod.”

Tumingin si Nanay sa amin, tapos sa makina. Saka niya ipinadaan ang kanyang mga daliri sa naka-ukit na pangalan ni Tatay. Wala siyang sinabi, pero pagtingin niya sa akin, tumulo ang luha niya. Naku po! May nasabi ba ako kaya umiiyak si Nanay? Lumapit ako kay Nanay, dahan-dahang hinaplos ang kanyang mga kamay.

“Sa tingin ko rin po, gusto ni Tatay Romy na manatiling malambot at masarap hawakan ang mga kamay mo, Nay,” sinabi ko ang totoo.

“Baka kaya niya po iniregalo ang makina,” dugtong ni Gani Gunting.

“Para mapadali ang mga tatahiin,” patuloy ni Bessie Butones.

“Hindi na mapagod ang mga kamay ni Nanay ” dagdag ni Simon Sinulid.

“Habang naalala natin si Tatay!”, bukod sa mga litrato, gusto ko rin siyang makilala gamit ang regaling makina.

Tumutulo pa rin ang luha ni Nanay pero malaki na ang ngiti niya. Kinuha ko ang maliit na picture frame mula sa lamesa. Litrato naming tatlo nina Tatay, Nanay at ako. Inilagay ko ito sa tabi ng makina. Umupo si Nanay sa harap nito, ipinatong niya ang dalawang paa sa pedal at ang kanang kamay sa maliit na gulong.

Sa ilang padyak ni Nanay, mabilis nagtaas, baba, taas, baba, taas, baba ang karayom! Parang madyik! Magkatulong ang maliit at malaking gulong para paganahin ito, isa ngang makina!

Mabilis na natapos ni Nanay ang mga bestidang tinatahi. Namangha kami nina Simon Sinulid, Besie Butones at Ganig Gunting. Ang isang bestida na inaabot ng isang linggo sa tahing kamay, ngayon tatlong araw lang gamit ang makina.

Isang hapon, pagkagaling ko sa paaralan, sinabi sa akin ni Nanay, “May sorpresa ako sa ’yo, JingJing” . Pagkabukas ko ng karton, tumambad ang pinakamagandang bestida na nakita ko! Kulay dilaw, may burda sa harap ng mga bulaklak.

“Espesyal na regalo para sa darating na 7^th bertday mo.”

“Tumulong kami!” sigaw nina Simon Sinulid, Bessie Butones at ni Gani Gunting.

 “Regalo namin lahat ito, pati ng iyong Tatay Romy.”

Yehey! Kahit wala na si Tatay, nagtulong naman sila ni Nanay para matahi ang pinakamagandang bestida ko. Nag-iwan si Tatay Romy ng napakagandang regalo. Sa pananahi ni Nanay, lagi pa rin siyang kasama. The best talaga ang pamilya kong puno ng saya!

Author's Note: Maraming salamat sa pagbasa! 1st time kong sumulat ng kuwentong pambata. 2013 lang kasi ako na-introduce sa Filipino stories for children, simula nang mag-storytelling workshop ako sa Alitaptap Storytellers Phils. :) Utang na loob ko sa kanila at sa kagrupong naging matalik na mga kaibigan, na mapakilala ako sa mga ganitong kuwento. Lumaki kasi ako na science books ang binabasa, kaya kahit matanda na, naaliw ako sa kanila. Bago ko ito maisulat, umupo ako sa sahig ng National Book Store ng SM San Lazaro. Bumili ng 20 pcs na pambatang libro, binasa tsaka dinonate ang mga ito. Nakatulong ng napkalaki! At hindi talaga ito expected! Walang nag-akala (pati ako), medyo mahalay kasi talaga ako magsulat. Pero sana, sana, sana, dito magsimula! :) Yes to wholesome-ness!