Life with Gigibabes!

TOTOO BA ITO. AT 1:25 AM 10/23/13. Napansin ko kasi, na maliban sa ‘Crafts’ tab ko dito sa blog, kung saan naandun ang history, hindi pa ako talagang nakakakapagkwento tungkol sa isa ko pang pinagkakaabalahan. :) Maraming nakakita sa akin na in action sa pananahi, pero hindi naman ako nakikipag-tsikahan tungkol dito. At nagugulat din ang mga bagong kaibigan ko, kapag nalalaman nilang nananahi ako at may online business, ang Crazy Dreamy Crafts.   At dahil busy uli ako sa pananahi ngayon, hindi ako pinatulog nito! Grabe, nakahiga na ako at naka-lights out, tas ang daldal ng utak ko. ______________________________________________________________________­­­­­­­­_____ Iba ang ugali ko, kapag nagsusulat at nanahi. May alter-ego ata ako, biglang nagshi-shift. Peaceful ako at tahimik kapag nananahi. Hindi na ako kinakausap ng pamilya ko pag may hawak akong sinulid. Kahit may ka-chat ako, hindi ko muna pinapansin, hindi ako nagrereply sa mga text, naba-bad trip ako kapag may bi...

  Pupunta ako sa South Korea sa October 24-28, 2013!  DAPAT. #huhubells. Ready na ready naman na si Korean Visa :'( Napabili kami ng Ate ko, as in agad-agad, ng flight tickets papuntang Korea noong last November 2012 pa. Gustong-gusto ng ate ko mag-travel at fan na fan siyang tumingin at maghintay ng mga Piso travel fares ng Cebu Pacific. Natsempuhan, na noong araw na iyon – nagkaroon ng mga ultimate discount promo sa online website nila. P1 para sa local destinations at P99 lang para sa international. Travel period ay October –December 2013. Pasok sa sembreak ko, pwede naman mag-leave si Ate sa hospital duty. Nataranta kami bigla! Heto na! Matagal na naming dream ang makapuntang Korea, high school pa lang die-hard fan na kami ng mga koreanovela at movies – malakas kami mag-marathon nito , die hard fan ako ng Kpop songs at ang mga hottie but ultra skinny boys pero may abs, fan kami ng BB Cream at mga Korean make-up, fan ako ng Korean ice cream, gusto namin m...

Ayaw ko ng pula, feeling ko kasi ang lakas mang-akit ng kulay. Katulad nitong Chippy na malaki. Isang linggo ko siyang naiwan sa dorm, nakalimutan ko siyang nagchi-chill sa taas ng kama. Naabutan ko siya kanina -  nakahiga, nakatihaya, nakatitig sa akin. Mataba at punong-puno, parang bang tinatawag ako. Inaakit. Huwag ko na raw pang patagalin. Masarap daw siya. Oo. Alam na alam ko. Hala, sinong hindi makakatiis sa’yo? #HindiAkoBato #MedyoMalaswa (PS. Pwede na ata akong commercial model ng Chippy haha) 

* Nanalo ng 2nd place para sa Maikling Kuwento, noong December 21, 2013 sa Saranggola Blog Awards 5. Mabilis na tumakbo si Cholo papunta sa tatay niya, nakatayo sa tabi ng nakabukas na gate. Tumalbog-talbog pa ang matabang pisngi nito, “Tay-tay! Tutpeyst po, naiwan niyo!”. Inabot ni Cholo sa kanyang tatay ang tatlong sachet ng tooth paste. Isang oras na nag-empake ang laman ng bag si Isabela. Nagbalot ng gamit na timping-timpi, walang imik. Ilang damit lang, karamihan ay maluluwag na pambahay, pambaba ng asawa niya, isama pa ang ibang toiletries, pang-ahit, karton ng sabon, ilang tirang sachet ng shampoo. Pero nakalimutan niya ang tooth paste. Namili pa kasi siya ng litratong palihim na isisingit sa bulsa ng isang bag.  Napili niya ang pinakabago, 7 th birthday ni Cholo. May hawak na isang asul na lobo si Cholo, naka-suot ng ang paborito sando na may drowing na cartoon na Pikachu. Nakawahak ang magkabilang kamay sa magulang, habang nakatayo sa ledge ng Manila Bay. Maha...

At dahil sembreak na, makakahinga na uli ako. Babalik at babalik ako sa pagsusulat. Diba? Tawag ko rito… #ProjectBlogAlive! Buhayin ang blog, buhayin ang OMAYGASH! :D

Dahil minsan lang naman talaga ako mag-blog o magsulat in public ng kahit anong may koneksyon sa batang-puso ko. Minsan lang ito. I must keep my heart intact, INTACT! HINDI MAARING WALA PA NGA AKONG HOLDING HANDS, MADUDUROG NA ANG PUSO KO! Oh nooooooooooooooooooooo! Di nga, totoo. Wala pa akong holding hands, tas maha-heart broken na naman agad-agad, ako? Na ako lang ang masasaktan? Nakanampucha talaga oh. Boom boom boom boom pow! Okay, here it is. Para sa’yo. Syempre, akala ko kahit papaano maiisip mong magtext. Dahil napaalam ko na naman sa’yo ang state ko, noong 2 nd night pa lang. Tinanong mo kung hanggang kailan ako sa ospital, ang sabi mo lang ‘wawa nga’ at ‘pagaling ka agad’ sinabihan na lang kita na mag-ingat tsaka ako nagpasalamat.  Syempre, inakala ko magte-text ka rin after. Yaman mo sa load eh, parang tubig lang ng Nawasa ‘yan load mo. Ano ba naman ‘yun piso? O dalawang piso? Ano ba naman ‘yun, “Kamusta?” o “Ok ka na ba?” sa mga susunod na gabi at araw? K...