Life with Gigibabes!

December 21, 2015. Dumating na ang most-awaited moment ng Monday, uwian na! Pagkatapos ng ilang minutong overtime, pinakamasarap na pakiramdam ang makalabas ng office. Malapit nang mag-6pm, dahil December mabilis nang dumidilim. Kasabay kong bumaba ng building ang 2 lalaking ka-opisina. Best of buds sila, dahil laging kabiruan, nahahatak na rin ako sa kuwentuhan. Tumatawid kaming Dela Costa street papuntang Valero, mga sampung hakbang lang naman. Nasa gitna nila akong dalawa nang may mangyaring di ko inaasahan. Nakakita ako ng lumalapit na kamay mula sa kanan. Imagine this, ang feeling niya, ay 'yun tumatawid ka at bigla kang napatingin sa kanan tas may super bilis na sasakyan. Except na lang na, dyusporsanto, may nagwi-wiggle na 5 daliring papalapit sa akin! Papalapit sa kamay ko! Nasa kanan ko pa naman, itong ka-opismate na pinakamakulit sa aming tatlo. Baka kako, inaalalayan niya lang ako tumawid, pero ba't siya nakangiti? Tsaka nakahinto naman lahat ng kotse? Ang la...

Ang post na ito ay dahil sa isang pangako. Magsusulat ako ng 10 blog post bago ako bumili ng laptop (or pwede rin namang 20, mukhang wala pa akong budget ngayon haha) Nang bumigay ang keyboard ng beloved Toshiba netbook ko after college, namana ko ang laptop ni Lola. Mabilis infairness ah, at ang laki pa mg memory nito pero di na kaya ng battery kung di nakasaksak. Dalawang oras pa lang, hingal na ang fan at nang-inupgrade ko pa sa Windows 10, anak ng! Nakaka-limang pindot ako sa power button dahil nagcra-crash agad bago pa mag-start. Sa 30 minutes na iginugugol ko para magbukas, nakatakas na lahat ng gusto kong isulat. Nag-kausap kami ng Tito ko na buhayin muli ito pero gusto ko lang i-justify ang balak na pagbili ng laptop.  Dahil may need ako rito para sa pagsusulat.  Kaso di ko ito magamit, last May pa ang huling blog post ko. Bago ako bumili ng laptop, kailangan mapatunayan sa sarili na gusto ko uling magsulat. Kahit walang magbasa o mag-like, basta dapat ...

Last Friday, napuyat ako. Syempre, Friday night! Sabi nga nila kapag, TGIF, it’s time to go wild! And I did go wild with my horses! Nagpipinta ako ng mga kabayo. From old wood to a bright yellow+white, with a hint of green.  Oo, napipinta. Oo, ng mga kabayo. 11 pm na, nakaupo pa rin ako sa garahe ng bahay. Sa ngayong buwan ng Mayo, masyadong mainit para magtrabaho sa hapon kaya sa gabi ang schedule ko ng pagpipinta. Dating tambakan ng sapatos May mainit akong dark chocolate Swiss Miss, katabi ang mga 1 liter can ng Davies at Rain or Shine odourless paint. Kukunin ang mug sa kaliwang kamay, paintbrush sa kanan at ang lumang, gula-gulanit na pink panty bilang basahan sa aking hita. Makabulag red in color na! Mga 8 months ago, nang nagkaroon akong chance na lumipat at iconvert ang tambakan naming kwarto para maging akin. Halos 8 months na rin akong nag-aayos, nagliligpit, nagpipinta ng pader, nagre-reorganize ng furniture, bumibili ng pandekorasyon. Ng...

You go home and you feel like shit.  Something about last week, yesterday, today happened. You feel bad, feels like this time you hit the bottom. Your mind is going crazy and you hear the words in your mind. Just seconds before you finally fall asleep, you remember of all the things you are going through now. So what do you do? You get your phone, open up the applications that work like drugs and numb your senses as you waste away the precious hours scrolling down. The only movement you make is when you briefly move your thumb away from the center of the page to hit that like button and then you scroll down again. Thinking that maybe, your mind will wander and will not think things. You see friends, family and other people you forgot how they made your friends’ list, having a great time, going to places, buying this and that. Your new hobby is to count the number of pores in your friend’s current selfie. You have an addiction worse than methamphetamine, its drowning your...