Kung Bakit Panandaliang Namatay ang Blog ko


Sa mga nakapansin, kung bakit hindi ako nag-uudate ng blog o ang pagiging inivisible ko pati na rin sa social media for weeks. Para akong artista na nagtatago sa fans at sa paparazzi. Baka maraming nagtaka, baka may mga naintriga, baka rin kumalat na ang tsisimis. Kaya heto ako, umaamin.

Gusto ko lang pong sabihin na.. hindi po ako buntis.

Charot. HAHAHA. Wala pa rin po akong boyfriend at wala pa rin trabaho hahaha. Ang mga dahilan at pinagkaabalahan ko,



1.  Nag-soul searching ako. Weh. :) How I wish. Hindi, nabusy lang siguro ako sa mga ibang bagay, katulad ng pagzuzumba, pananahi, pagtulog. Quotang-quota ako sa tulog, kung ano man ang kinapuyat ko noong nag-aaral, nabawi ko na ngayon apat na buwan!

2. Natakot ako sa mga likers ko sa Facebook, seryoso. Biglang tumaas yun reach ko pagka-graduate. Kung dating mga group of friends ko lang ang naglalike ng mga post at shineshare ko, ngayon pati mga kapitbahay ko hanggang sa kamag-anak ko from all around the world, updated. Sabi ko, nakanang, paano na ako makakapag-share ng mga bastos na posts? Haha. Dapat kunwari mabait ako, role model charot. Pili lang tuloy ang mga pinost ko. Pero simula ngayon? Ai nako, bahala na sila. Kakapagod magtimpi ah, sorry po kung makakita kayo ng R-18 na post haha. (Chill, wala pa naman akong nude pictures hahaa)

3.  Nang mag-Comedy writing workshop ako sa tv station, every week for 8 weeks may assignment kaming mag-isip ng konsepto. Syempre, dapat nakakatawa. Malayo ang genre ng comedy sa mga sinusulat ko, sabi ko nga sa mga kasamahan, mas malapit ako sa mga erotic at never pang nakapag-pure comedy. Nanibago din ako sa format, pang-tv ang mga logline, storyline at sequence treatment. Mula sa pagsusulat ng short stories, papuntang tv script format, mahirap din mag-adjust. Kaya madalas, pagkagawa ko ng assignment na dapat nakakatawa (pero laging last minute kong naipapasa), drained na ako para magsulat pa ng iba. 

4. Kaya naglalaro lang ako ng Clash of Clans. HAHAHA.

5. For the past month, litong-lito ako sa gagawin ko sa life. Though medj okay na ako ngayon, may mga araw talagang nagigising ako na para bang hindi ko alam ang purpose ko. Buti pa ang intersection, apat na daan lang ang pwede puntahan, eh sa life? Susmiyo, parang maze. Ang daming pwedeng daan pero hindi mo alam kung saan ang dead-end. Kaya ayaw ko naman na puro pagwawala lang ng saloobin ko ang mga ipopost kong blog o status. Madalas, ayaw kong nalalaman ng iba ang mga nilalabanan kong problema at kaguluhan sa buhay. Ang gulo na nga ng Pilipinas, makikisabay pa ba ako?

6. Noong pagka-graduate ko, ang active ko sa twitter. Dahil tuwang-tuwa sa freedom na nararamdaman, ang sasaya bawat tweet at hashtag. Syempre, naki-trend din ako ng mga plano at excitement para sa future, mga summer vacations with the beach and the sun.  Then days turned into weeks, isa-isang nababago ang mga tweets. Seryoso! Isa-isang nagiging frustrations ang mga tweets (aminin!), mga job applications na hindi nirereplayan, mga potential employers. Naging abangers kaming lahat sa email, ngayon ko lang nakita ang importansya ng email. Kaya lang nang mapalitan na ng rants ang mga tweets,  sandali na akong umalis sa Facebook, twitter at Instagram. Kumbaga, I need space. Kasi naapektuhan din ako. Kapag nakikita mong masaya ang iba, nafufurstate ka at kapag nafufrustrate ang iba, mas nafufrustrate ka pa. Diba? #Totoo.

7. Na-realize ko na hindi lahat kailangan ipost. May mga experiences, gimik o kabaliwan akong ginagawa na ang tanging journal ko lang ang may dapat malaman.Ang dami ko nang nasulat, hindi ko lang nga pinopost. Baka hindi pa ready ang mga istorya, pwede rin masyadong malapit pa sa puso ko ang mga naisulat, pwede rin iniintay ko pa kung may progress ang mga ito o pwede rin na baka matakot ang mga character ko pag nalaman nilang sila pala yun hahaha.


Sa halos 4 months na lumipas, alam kong ready na akong.. umibig ulit.

Charot na naman! Haha. Heto ako ngayon, ready na magblog ulit. Feeling ko, na-recharged na ako, kaya handa na akong magkuwento, makipagkulitan at magshare.  Nalasap ko na ang panahon ng pagiging certified bum, na-enjoy ko ng todo! Kinailangan ko lang talaga ang sandaling panahon para sa sarili ko. Ngayon magsusulat at magpopost na ulit ako! :)

MwahugxXx!



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Iris and Will – Their Super Amazing Wedding!!!

Image
From Nez Cruz photography Fast forward. I was sitting in the reception hall, a great friend asked “How was the wedding?” and all I can say was 4 words to sum it all up,  “Everything is so pretty” The last wedding I went to was a year ago, I was asked to sell my handcrafted goodies at the fair-reception area. It was a quick one and I only got glimpses of it, the other weddings well, was years ago as a flower girl when I wasn't even 10, wearing hot and itchy silk dress. I know weddings, yes I saw them – on the internet. On some days, I find myself spending away my hours on vimeo, a video website wherein known wedding videographers post their collection of work. I was there mostly to study the video editing skills and look for the event details as it crossed my mind to try the events field. But as videos in hd will started to load, I get a glimpse of what weddings in this day and age will feel like, how love might look like, sadly 3 minutes was all I got. A ...
Read more

Ten by Ten

Ang post na ito ay dahil sa isang pangako. Magsusulat ako ng 10 blog post bago ako bumili ng laptop (or pwede rin namang 20, mukhang wala pa akong budget ngayon haha) Nang bumigay ang keyboard ng beloved Toshiba netbook ko after college, namana ko ang laptop ni Lola. Mabilis infairness ah, at ang laki pa mg memory nito pero di na kaya ng battery kung di nakasaksak. Dalawang oras pa lang, hingal na ang fan at nang-inupgrade ko pa sa Windows 10, anak ng! Nakaka-limang pindot ako sa power button dahil nagcra-crash agad bago pa mag-start. Sa 30 minutes na iginugugol ko para magbukas, nakatakas na lahat ng gusto kong isulat. Nag-kausap kami ng Tito ko na buhayin muli ito pero gusto ko lang i-justify ang balak na pagbili ng laptop.  Dahil may need ako rito para sa pagsusulat.  Kaso di ko ito magamit, last May pa ang huling blog post ko. Bago ako bumili ng laptop, kailangan mapatunayan sa sarili na gusto ko uling magsulat. Kahit walang magbasa o mag-like, basta dapat ...
Read more

So.. there’s this guy.

There’s this guy. It was approximately 18 months ago. It was my 2 nd time in UP Diliman. (the 1 st is my college entrance exam on the campus, which I failed haha). I was a part of a scriptwriting workshop, in this big tv network. We were around 20 participants, coming from different universities and we met every Saturday for 2 months.  For a particular week’s presentation, we were formed into groups. There was me, this guy and our extremely energetic, gay leader. Since our leader studies in UPD, we decided to have our meeting in a nearby milk tea place. It was a Saturday too, the supposed workshop session was cancelled so we can prepare our shows. The afternoon passed while working on a powerpoint presentation for a tv show that we’ll be pitching.  We finished at around 5pm, our leader and the two of us separated ways. We went back inside the campus. I told him I never got around the place, he offered to show/tour me if I wasn’t in a hurry to go. I stayed. I’ll tell...
Read more